Przywołując wiosnę

Śnieg powoli znika a razem z nim ta znienawidzona zima. Może więc Pani Wiosna zawita już niedługo? A tymczasem pozostają nam obrazy z ubiegłej wiosny.

Świety od ubogich

Św. Wawrzyniec stoi na frontonie domu u zbiegu ulic 3-maja i Wieluńskiej. Stoi tam na tym frontonie i woła o pomstę do nieba. Z roku na rok jest w coraz to gorszym stanie. Kiedyś miał jeszcze latarnię na głową, po której pozostał już tylko uchwyt. ... A może tak ma być, że odchodzi pomału w niebyt ... tak jak my wszyscy. Bo wszystko przemija. Słowo tutaj napisane przed chwilą już przeminęło i nie powróci ... Mimo wszystko jest to jednak piękna rzeźba. A Św. Wawrzyniec? Wawrzyniec jak podaje legenda, czczony jest jako patron ubogich, piekarzy, kucharzy i bibliotekarzy. Uważano, że chroni od pożarów i pomaga w chorobach reumatycznych jak i w poparzeniach. Według legendy miał schodzić co piątek do czyśćca, by wybawić stamtąd choćby jedną duszę.

Wyznanie

"Rozmowa liryczna"

K.I.Gałczyński

Powiedz mi, jak mnie kochasz?-

Powiem.

Wiec?

Kocham cię w słońcu.

I w blasku świec.

Kocham cię w kapeluszu i w berecie.

W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.

W bzach i brzozach, i w malinach, i w klonach.

I gdy śpisz, i gdy pracujesz skupiona.

I gdy jajko roztłukujesz ładnie - nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.

W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.

I na końcu ulicy i na początku.

I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.

W niebezpieczeństwie.

I na karuzeli.W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.

Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.

I wiosną kiedy jaskółka przylata.-

A latem jak mnie kochasz?-

Jak treść lata.-

A jesienią, gdy chmurki i humorki?-

Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.-

A gdy zima posrebrzy ramy okien?-

Zimą kocham cię jak wesoły ogień.

Blisko przy twoim sercu. Koło niego.

A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.

Pustka

Jak tu cicho, jak tu pusto.